خبرگزاری مهر؛ گروه سیاست – هادی رضایی: پیشرفتهای نظامی ایران در حوزه فناوریهای دریایی، بهویژه موشکهای کروز دریایی، نه تنها نمادی از خودکفایی دفاعی است، بلکه نقطه عطفی در تعادل قدرت منطقهای به شمار میرود. این توانمندیها، که توسط وزارت دفاع، نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران توسعه یافتهاند، از دوران دفاع مقدس هشتساله (۱۳۵۹-۱۳۶۷ شمسی) تا امروز، جهشی کیفی و کمی داشتهاند. در آن دوران، ایران عمدتاً به موشکهای محدود و وارداتی وابسته بود، اما امروزه با بومیسازی کامل فناوریها از جمله موتورهای توربوجت، سامانههای هدایت مبتنی بر هوش مصنوعی و مواد کامپوزیتی پیشرفته، ایران به یکی از قدرتهای پیشرو در جنگ نامتقارن دریایی تبدیل شده است.
اهمیت این تسلیحات در حفاظت از مرزهای دریایی خلیج فارس، تنگه هرمز (که ۲۰ درصد نفت جهان از آن عبور میکند)، دریای عمان، و حتی اقیانوس هند، دوچندان است. بر اساس گزارشهای اخیر سازمان ملل و مؤسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک (IISS)، این پیشرفتها، ایران را به عنوان یک قدرت دریایی نامتقارن برجسته کرده که میتواند ناوگانهای پیشرفته غربی را به چالش بکشد.
ویژگیهای فنی و طیف موشکهای کروز دریایی ایران
موشکهای کروز دریایی ایران، به عنوان ستون فقرات استراتژی جنگ نامتقارن، با قابلیت پرتاب از سکوهای متنوع از ناوها، ناوشکنها، و زیردریاییهای کلاس غدیر و فاتح گرفته تا سکوهای ساحلی سیار و هواگردهای بدون سرنشین (مانند شاهد-۱۳۶) طراحی شدهاند. این موشکها با پرواز در ارتفاع بسیار پایین (کمتر از ۵۰ متر، و در برخی مدلها تا ۱۰ متر)، رادارهای دشمن را دور میزنند و سامانههای پدافندی پیشرفته مانند Aegis آمریکایی یا SM-6 را خنثی میکنند. فناوریهای کلیدی شامل هدایت ترکیبی (اینرسی، GPS مقاوم، رادار فعال/غیرفعال، و اخیراً AI برای تصمیمگیری خودکار)، سرجنگیهای انفجاری ترکیبی (تا ۵۰۰ کیلوگرم)، و قابلیت ضدجمینگ (مقاوم در برابر اختلالات الکترونیکی) است.
طیف این موشکها از برد کوتاه تا دوربرد استراتژیک را پوشش میدهد و بر پایه مهندسی معکوس و نوآوری بومی (مانند پروژههای وزارت دفاع) توسعه یافتهاند:
۱. موشکهای کروز دوربرد (برد بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر)
این دسته، پیشرفتهترین نسل موشکهای ایران را تشکیل میدهند که در سالهای ۱۴۰۲-۱۴۰۴ رونمایی یا آزمایش شدهاند و قابلیت ضربه به اهداف دور مانند پایگاههای دریایی در دریای سرخ یا اقیانوس هند را دارند:
قدر ۳۸۰: جدیدترین دستاورد راهبردی ندسا، با بردی بیش از ۱۳۵۰ کیلومتر (قابل ارتقا به ۱۵۰۰ کیلومتر)، مجهز به سیستم هدایت هوشمند مبتنی بر AI برای هدفگیری خودکار ناوهای هواپیمابر. این موشک از موتور توربوفن بومی «ثامن» استفاده میکند و در برابر سامانههای لیزری (مانند LaWS) مقاوم است.
ابومهدی: موشک کروز ضدکشتی با برد ۱۰۰۰-۱۲۰۰ کیلومتر، سرجنگی ۴۱۰ کیلوگرمی، و موتور توربوجت بومی «طلوع-۴». قابلیت پرتاب از سکوهای زمینی، هوایی (مانند سوخو-۲۲ بومیشده)، و دریایی را دارد و در عملیاتهای واقعی علیه اهداف فرضی در دریای عمان آزمایش شده.
هوویزه: نسخه دریایی از خانواده سومار، با بردی بیش از ۱۳۵۰ کیلومتر، هدایت ترکیبی اینرسی-GPS-AI، و قابلیت پرواز در ارتفاع ۵-۳۰ متر. این موشک برای حملات اشباعکننده (Swarm Attacks) به ناوگانهای بزرگ طراحی شده .
۲. موشکهای کروز میانبرد (برد ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر)
این موشکها برای عملیاتهای تاکتیکی در خلیج فارس و دریای عمان ایدهآل هستند:
ظفر: موشک کروز دریایی قدرتمند با برد ۷۰۰ کیلومتر، رادارگریز با سطح مقطع راداری (RCS) کمتر از ۰.۱ متر مربع، و سرجنگی ۲۰۰ کیلوگرمی. در عملیاتهای اخیر علیه اهداف شبیهسازیشده در رزمایشهای مشترک ارتش و سپاه بهکار رفته.
نصر: موشک ضدکشتی رادارگریز با برد ۳۵ کیلومتر (نسخه ارتقایافته تا ۹۰ کیلومتر)، که در رزمایشهای ناجا و ندسا شلیک شده و قابلیت ادغام با پهپادهای انتحاری را دارد.
۳. موشکهای کروز کوتاهبرد (برد کمتر از ۳۰۰ کیلومتر)
مناسب برای دفاع ساحلی و درگیریهای نزدیک:
قدیر: با برد ۳۰۰ کیلومتر (ارتقایافته از ۲۰۰ کیلومتر اولیه)، رادارگریز با هدایت رادار فعال/غیرفعال، و سرجنگی ۱۵۰ کیلوگرمی. بهطور گسترده روی پرتابگرهای ساحلی «جوشن» و شناورهای تندرو «ذوالفقار» نصب شده.
نور: موشک ضدکشتی با برد ۱۲۰-۱۷۰ کیلومتر، نصبشده روی بالگردهای سبک مانند شاهد-۲۸۵، و قابلیت هدایت اپتیکی برای دقت در شرایط جمینگ .
۴. موشکهای کروز آینده (هایپرسونیک و نسل بعدی)
فرمانده نیروی دریایی سپاه، سردار علیرضا تنگسیری، به تازگی اعلام کرد که موشکهای کروز هایپرسونیک با برد ۲۰۰۰ کیلومتر، سرعت ۵-۷ ماخ، و هدایت AI کاملاً خودکار، به زودی رونمایی خواهند شد. این موشکها بر پایه فناوریهای پلاسمایی برای کاهش RCS و موتورهای اسکرمجت بومی توسعه مییابند.
۵. مکملهای بالستیک و ترکیبی
خلیج فارس: موشک بالستیک ضدکشتی با برد ۳۰۰ کیلومتر، هدایت راداری-اپتیکی، و قابلیت هدفگیری ناوهای سنگین (مانند ناوهای کلاس نیمیتز). نسخه دریایی آن (پرتاب از زیردریایی) در حال آزمایش است.
سامانههای ترکیبی: ادغام موشکهای کروز با پهپادهای انتحاری (مانند آرش) برای حملات هیبریدی، که در رزمایشهای ۱۴۰۴ آزمایش شده است.
جدول مقایسهای کلیدیترین موشکها
| موشک | برد (کیلومتر) | ارتفاع پرواز | سیستم هدایت | سکوهای پرتاب | کاربرد اصلی |
|---|---|---|---|---|---|
| هوویزه | ۱۳۵۰ | پایین (رادارگریز) | اینرسی + GPS + AI | شناورهای دریایی، ساحلی | حملات دوربرد استراتژیک |
| قدر ۳۸۰ | ۱۰۰۰ | پایین (رادارگریز) | AI + ضدجمینگ | شناورهای دریایی، هوایی | حملات دوربرد هوشمند |
| قدیر | ۳۰۰ | پایین (رادارگریز) | رادار فعال/غیرفعال | شناورها و سکوهای ساحلی | مقابله با شناورهای دشمن |
| خلیج فارس | ۳۰۰ | بالا (بالستیک) | راداری + اپتیکی | سکوهای زمینی/دریایی | هدفگیری ناوهای سنگین |
در دوران دفاع مقدس، ایران تنها به موشکهای محدود مانند «سیبات» (مهاجم بریتانیایی مهندسیشده) دسترسی داشت. پس از جنگ، با تحریمهای تسلیحاتی، پروژههای بومی مانند «نور» (بر پایه Exocet فرانسوی) آغاز شد. دهه ۱۳۹۰ شاهد جهش با موشکهای «قدیر» و «نور» بود، و از ۱۴۰۰ به بعد، ادغام AI و مواد نانویی (تولیدشده در دانشگاههای شریف و امیرکبیر) سرعت گرفت. این تحول، با سرمایهگذاری ۱۵ میلیارد دلاری در صنایع دفاعی (طبق بودجه ۱۴۰۴)، ایران را به صادرکننده فناوری موشکی به متحدان (مانند ونزوئلا و سوریه) تبدیل کرده .
مقایسه با رقبا: برتری در جنگ نامتقارن
در مقایسه با موشکهای آمریکایی (مانند Harpoon با برد ۱۲۴ کیلومتر) یا روسی (Kalibr با برد ۱۵۰۰ کیلومتر)، موشکهای ایرانی در هزینه (کمتر از ۱ میلیون دلار به ازای هر پرتاب) و انعطافپذیری (پرتاب از سکوهای سیار) برتری دارند. با این حال، رقبا در سرعت هایپرسونیک (مانند Zircon روسی) جلوترند، که ایران با پروژههای ۱۴۰۵ جبران میکند.
آزمایشها و دستاوردهای بومی در سال ۱۴۰۴
رزمایش اخیر نیروی دریایی ارتش، نقطه اوج آزمایشها بود: ناو «گناوه» و ناوشکن «سبلان» (با افزایش ۴ برابری موشک به ۱۶ فروند) موشکهای «نصیر» و «قدیر» را از شمال اقیانوس هند شلیک کردند، با دقت بسیار بالا در هدفگیری.
نتیجهگیری: افقهای پیش رو
پیشرفتهای ایران در موشکهای کروز دریایی، از «نور» کوتاهبرد تا «قدر ۳۸۰» راهبردی، نمادی از اراده ملی برای خودکفایی است. این طیف چندلایه، نه تنها برتری فنی ارائه میدهد، بلکه تعادل قدرت را به نفع میهن عزیزمان ایران تغییر داده و امنیت دریایی منطقه را تضمین میکند. برای آینده، تمرکز بر هایپرسونیک و همکاریهای بینالمللی ضروری است تا ایران در برابر تهدیدهای نوظهور (مانند ناوگانهای بدون سرنشین) پیشتاز بماند. این دستاوردها، میراثی پایدار برای نسلهای آینده خواهد بود.
نظرات کاربران