در طول فرآیند تدریس، هر معلمی ممکن است با دانش‌آموزانی متمرد و بی‌ادب روبه‌رو شود، که این موضوع معمولاً معلمان را نگران می‌کند. رفتار تند و ناسازگاری که این دانش‌آموزان از خود نشان می‌دهند، به نظر می‌رسد که کنترل آنها غیرممکن است. در این مقاله، روش‌هایی برای مقابله با دانش‌آموزان گستاخ و لجباز مورد بررسی قرار خواهد گرفت…
روش‌های مؤثر برای مقابله با رفتار گستاخانه دانش‌آموزان
بسیاری از معلمان رفتارهای ناسازگار دانش‌آموزان خود را با صفاتی مانند بی‌احترامی، لجبازی، تقاضاگری، عدم رعایت قوانین، پرخاشگری، دروغ‌گویی، سستی، بی‌توجهی و عصبانیت بیان می‌کنند.
بسیاری از معلمان، که آموزش‌هایی در زمینه رفتار دانش‌آموزان نگرفته‌اند، ممکن است به مهارت و آمادگی لازم برای مقابله سازنده با رفتارهای ناسازگار دانش‌آموزان نیاز داشته باشند.
بعضی از معلمان به استفاده از ابزارهای قدرت و تهدید روی می‌آورند تا با خطاها و رفتار ناسازگار دانش‌آموزان مقابله کنند.
برخی افراد با قبول طبیعی بودن رفتارهای ناسازگار دانش‌آموزان، به این معنی که ناچارند قبول کنند و آن را به عنوان بخشی از فرآیند تربیت در نظر بگیرند. همچنین، برخی افراد به طریقه‌های آزمایش و خطا تلاش می‌کنند تا روش‌های بهتری برای کنترل این رفتارها پیدا کنند.
از آنجا که هر فرد دانش‌آموز ویژگی‌ها و تفاوت‌های فردی خاص خود را دارد، تربیت و مدیریت همه شاگردان با یک روش ثابت غیرممکن است. با این حال، با تکیه بر نقاط مشترک بین کودکان و نوجوانان و استفاده از روش‌های تربیتی و برخورد صحیح با رفتار ناسازگار دانش‌آموزان که توسط متخصصان پیشنهاد شده است، می‌توان بهبودی قابل توجهی در شرایط تربیت و رشد آنان ایجاد کرد.
در صورتی که در فضای زندگی و کار با فشارهای روانی مواجه هستیم و نمی‌توانیم کنترل رفتار و گفتار خود را داشته باشیم، بهتر است قبل از هر گامی در رابطه با دانش‌آموز، به فکر روشی برای مدیریت فشارهای خود باشیم. تحقیقات نشان داده است که اگر مربیان بتوانند برخی از رفتارهای خود را تغییر دهند، فرمانبری دانش‌آموزان بیشتر خواهد شد.
باید از افکار غلط و انحرافی درباره دانش‌آموز خود پرهیز کنیم. به عنوان مثال، نباید فکر کنیم که “این دانش‌آموز این کار را انجام می‌دهد تا ما را عصبانی کند یا مشکلاتی را در کلاس ایجاد کند.” اینگونه افکار می‌توانند احساس ناراحتی قوی درباره آن دانش‌آموز را به وجود آورده و به طور قطعی بر رفتار ما و او تأثیر منفی خواهند گذاشت.
باید از دستورات مبهم، کلی و تکراری اجتناب کنیم. به جای آن که بگوییم “منظم باش”، باید به صورت شفاف و مشخص بیان کنیم که دقیقاً از او چه انتظاراتی داریم.
به جای سخنرانی و بحث و جدل، باید با یک سبک کوتاه و مؤثر با لحنی قاطع و در عین حال آرام به او گوش دهیم و تأثیر رفتارش بر ما را بیان کنیم و اگر از این رفتار خود دست برندارد، چه عواقبی در انتظار اوست.
باید به یاد داشته باشیم که بهتر است عاقبتی را برای آنها مشخص کنیم که شامل تأثیرات کوتاه‌مدت و قابل تحمل باشد. به عنوان مثال، نباید بگوییم “برای همیشه از این کلاس خواهم رفت.”
نباید خودمان را وظیفه انجام دادن خواسته‌هایمان برای دانش‌آموزان بدانیم، بلکه پس از انجام دادن دستوراتمان، باید او را با کلام و هدایایی که دوست دارد، تشویق کنیم.
می‌توانیم با مشارکت دانش‌آموزان، فهرستی از مهم‌ترین قوانین در کلاس و مدرسه را به ترتیب اهمیت و با توضیحات دقیق در مورد روش اجرای آنها، تهیه کنیم. سپس پس از مشخص کردن نوع محرومیتی که برای عدم اجرای آنها در نظر می‌گیریم، آن را با قاطعیت پیاده‌سازی کنیم.
باید عواملی که به مشکلات منجر می‌شوند، شناسایی شوند و تلاشی برای رفع آنها صورت گیرد.
به نیازهای جسمی، عاطفی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و سایر نیازهای دانش‌آموزان باید بیشتر توجه کنیم.
باید سعی کنیم فرصتی را برای دانش‌آموزان ایجاد کنیم تا بتوانند درباره رفتارهای نامناسب خود فکر کنند.
برگزاری جلسات مشترک: برنامه‌ریزی برای برگزاری جلسات منظمی با حضور والدین و مربیان راه‌اندازی کنید. این جلسات می‌توانند به بحث درباره رفتار و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، نیازها و مسائلی که ممکن است در خانه یا مدرسه بوجود آیند، اختصاص یابند.
ارتباط مداوم: برای حفظ ارتباط مداوم با والدین، از وسایل ارتباطی نظیر پیامک، ایمیل یا نرم‌افزارهای مدیریت تحصیلی استفاده کنید. ارسال اطلاعیه‌ها، گزارش پیشرفت و توصیه‌هایی در خصوص رفتار دانش‌آموزان می‌تواند مفید باشد.
راهنمایی و مشاوره: به دانش‌آموزان راهنمایی و مشاوره بدهید تا درباره عواقب خشونت و اثرات اجتماعی آن آگاه شوند. همچنین، با خانواده‌های دانش‌آموزان درباره کاهش رفتارهایی که به خشونت نوجوان منجر می‌شود، مشاوره کنید.
ایجاد فعالیت‌های سازنده: در خانه و مدرسه، فعالیت‌های سازنده‌ای را برای نوجوانان به ارمغان آورید تا بتوانند انرژی جسمی و روانی خود را تخلیه کنند و خشونت و رفتارهای پرخاشگرانه را کاهش دهند. مثلاً ورزش، هنر، گروه‌های علمی و فرهنگی و فعالیت‌های دیگر می‌توانند این امر را تسهیل کنند.
نظرات کاربران