به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرارو، تتر برای فعالان ایرانی بازار رمزارز، تنها یک استیبل‌کوین با ارزش ثابت معادل یک دلار آمریکا نیست بلکه شاه‌کلید ورود به بازارهای مالی جهانی و ابزاری برای حفظ ارزش سرمایه در برابر نوسانات ریال است. با این حال، استفاده از این ابزار قدرتمند، هر روز بیشتر از قبل دور از دسترس به نظر می‌رسد.
خرید تتر نیازمند دانش فنی و آگاهی از پیچیدگی‌هایی است که اغلب نادیده گرفته می‌شوند. تتر برای کاربر ایرانی یک ابزار ضروری است، اما آن را با یک حساب بانکی دلاری اشتباه نگیرید. چون بدون درک ریسک‌های متمرکز بودن شرکت Tether و خطرات ناشی از تحریم‌ها، آشنایی با روش‌های تبدیل تتر به یک رمزارز واسطه‌ای، شناخت راه‌های انتقال تتر به پلتفرم‌های جهانی و شگرد‌های ذخیره‌سازی امن در کیف پول شخصی ممکن است به شکل بی‌رحمانه‌ای مجازات شوید.
چرا نباید تتر را از صرافی‌های داخلی خرید؟
خرید مستقیم تتر با ریال از یک صرافی داخلی در نگاه اول ساده‌ترین راه به نظر می‌رسد، اما این فقط ظاهر قضیه است، چون در عمل ریسک‌های فنی و مالی قابل توجهی وجود دارد که باعث می‌شود حتی معامله‌گران حرفه‌ای از آن دوری کنند.
ریسک تمرکز و مسدود شدن دارایی به خاطر تحریم
مهم‌ترین و جدی‌ترین ریسک، خطر قرار گرفتن در لیست سیاه دفتر کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا است. شرکت Tether، صادرکننده USDT، یک نهاد متمرکز به حساب می‌آید و از قوانین آمریکا تبعیت می‌کند. به همین دلیل و توانایی و سابقه مسدود کردن (Freeze) تتر در آدرس‌های کیف پول مشخص را دارد.
صرافی‌های ایرانی ارز دیجیتال به عنوان نهاد‌های مالی ثبت‌شده در ایران، اهداف روشنی برای تحریم هستند. در صورت تحریم یک صرافی ایرانی، این احتمال وجود دارد که تمام آدرس‌های مرتبط با آن، از جمله آدرس‌های کیف پول کاربران که با آن صرافی تعامل داشته‌اند، در لیست نظارتی قرار گرفته و در نهایت دارایی تتر آنها مسدود شود.
این ریسک، یک خطر سیستمی است که با خرید مستقیم از این پلتفرم‌ها، کاربر خود را در معرض آن قرار می‌دهد.
کارمزد پنهان و اختلاف قیمت
قیمت تتر در صرافی داخلی، صرفاً معادل دلاری آن نیست. این نرخ شامل یک «پرمیوم» یا هزینه اضافی است که به‌خاطر محدودیت عرضه و تقاضای داخلی، هزینه‌های تبدیل ریال به ارز‌های دیگر توسط صرافی و حاشیه سود خود صرافی به کاربر تحمیل می‌شود.
این اختلاف قیمت در زمان‌های نوسان شدید بازار (چه در بازار جهانی و چه در بازار ارز داخلی) به شدت بالا می‌رود و هزینه تمام‌شده خرید را به شکل غیرمستقیم افزایش می‌دهد. این «لغزش قیمت» یا Slippage در معاملات بزرگ ممکن است به زیان قابل توجهی منجر شود.
عدم دسترسی به شبکه‌های انتقال متنوع و به‌روز
تتر روی بلاکچین‌های مختلفی مانند اتریوم (ERC-۲۰)، ترون (TRC-۲۰)، بایننس اسمارت چین (BEP-۲۰)، سولانا (SPL) و … عرضه می‌شود. هزینه انتقال در این شبکه‌ها تفاوت چشمگیری دارد.
برای مثال، کارمزد انتقال تتر بر بستر ترون (TRC-۲۰) معمولاً حدود یک دلار است، در حالی که همین انتقال بر بستر اتریوم (ERC-۲۰) می‌تواند ده‌ها دلار هزینه داشته باشد. بسیاری از صرافی‌های داخلی به دلیل محدودیت‌های فنی، تنها از یک یا دو شبکه (معمولاً ترون و اتریوم) پشتیبانی می‌کنند و ممکن است شبکه‌های جدیدتر، سریع‌تر و ارزان‌تر را با تأخیر زیاد اضافه کنند. این موضوع دست کاربر را برای بهینه‌سازی هزینه‌ها می‌بندد.
خرید تترصرافی، محلی برای معامله است نه کیف پول. همیشه پس از پایان تراکنش، دارایی خود را به کیف پول شخصی منتقل کنید
بهترین استراتژی خرید تتر در ایران؛ راهنمای گام‌به‌گام
راهکار امن و مقرون‌به‌صرفه، استفاده از صرافی‌های داخلی صرفاً به عنوان یک «پل ریالی» است و نه مقصد نهایی. این استراتژی دو مرحله‌ای، میزان ریسک را به حداقل می‌رساند.
گام اول؛ خرید یک رمزارز پایه از صرافی داخلی
به جای تتر، یک رمزارز با کارمزد انتقال پایین و سرعت تراکنش بالا مانند ترون (TRX)، لایت‌کوین (LTC) یا ریپل (XRP) را با ریال از صرافی ایرانی خریداری کنید. این ارز‌ها به دلیل کارمزد انتقال بسیار پایین و تأیید تراکنش سریع، گزینه‌های ایده‌آلی برای انتقال سریع سرمایه به خارج از پلتفرم داخلی هستند.
گام دوم؛ انتقال به یک صرافی معتبر بین‌المللی
رمزارز پایه خریداری‌شده (مثلاً TRX) را فوراً از صرافی ایرانی به حساب خود در یک صرافی معتبر بین‌المللی (مانند Binance, KuCoin, Bybit و…) منتقل کنید.
برای فعالیت در این صرافی‌ها، استفاده از یک سرویس تغییر IP (ترجیحاً VPN با IP ثابت و اختصاصی) الزامی است تا هویت ایرانی شما پنهان بماند. تجربه نشان داده روش‌هایی مانند استفاده از سرور مجازی (VPS) یا سرویس‌های پروکسی معتبر که برای این کار طراحی شده‌اند، امنیت بیشتری فراهم می‌کند.
گام سوم؛ تبدیل رمزارز پایه به تتر
پس از دریافت دارایی در صرافی خارجی، به سادگی آن را در بازار مربوطه (مثلاً جفت‌ارز TRX/USDT) به تتر تبدیل کنید. با این کار، شما با نرخ جهانی و بدون پرمیوم داخلی، تتر خود را به دست آورده‌اید و به تمام شبکه‌های انتقال پشتیبانی‌شده توسط آن صرافی دسترسی دارید.
گام چهارم و حیاتی؛ انتقال تتر به کیف پول شخصی
هرگز مقادیر زیاد تتر را برای مدت طولانی در حساب صرافی (چه ایرانی باشد و چه خارجی) نگهداری نکنید. صرافی‌ها همیشه در معرض خطر هک، ورشکستگی یا مسدودسازی حساب‌ها هستند.
تتر خود را به یک کیف پول غیرحضانتی (Non-Custodial) که کلید‌های خصوصی آن منحصراً در اختیار شماست، منتقل کنید. کیف پول‌هایی مانند Trust Wallet، MetaMask (برای موبایل و دسکتاپ) یا کیف پول‌های سخت‌افزاری مانند Ledger و Trezor (برای امنیت حداکثری) گزینه‌هایی استاندارد به حساب می‌آیند.
اشتباهات رایج در معامله تتر که نباید مرتکب شوید
ترک کردن عادت‌های غلط به اندازه استراتژی خرید اهمیت دارد و می‌تواند از زیان‌های جبران‌ناپذیر جلوگیری کند.
استفاده از شبکه‌های انتقال اشتباه
این یک اشتباه رایج و نابخشودنی است. هنگام واریز یا برداشت تتر، باید آدرس مبدأ و مقصد هر دو بر روی یک شبکه یکسان باشند. ارسال تتر ERC-۲۰ به یک آدرس TRC-۲۰ به معنای از دست رفتن دائمی آن دارایی است. همیشه قبل از تایید تراکنش، نوع شبکه را سه بار چک کنید.
بی‌توجهی به آدرس‌های تحریمی و لیست سیاه
از تعامل مستقیم با آدرس‌هایی که مشکوک به فعالیت‌های غیرقانونی یا مرتبط با نهاد‌های تحریم‌شده هستند، خودداری کنید. اگر تتر را از فرد یا پلتفرم ناشناس دریافت می‌کنید، این ریسک وجود دارد که این دارایی «آلوده» باشد و در آینده باعث مسدود شدن آدرس شما شود. سعی کنید همیشه مبادلات خود را در چرخه تمیز و شناخته‌شده انجام دهید.
نگهداری بلندمدت تتر در هر نوع صرافی
صرافی، محلی برای معامله است نه کیف پول. این موضوع را سرلوحه کارتان قرار دهید و همیشه پس از پایان تراکنش، دارایی خود را به کیف پول شخصی منتقل کنید. این قانون تفاوتی بین صرافی ایرانی و خارجی قائل نمی‌شود و یک اصل امنیتی کلی به حساب می‌آید.
نظرات کاربران