به گزارش خبرنگار مهر، زیارت عاشورا و اهمیت زیارت از سوی بزرگان زیادی سفارش شده است. در همین راستا در کتاب «صحبت سال‌ها» که آئینه زندگی و مرام آیت الله محمدتقی بهجت از زبان فرزند آن عالم بزرگوار حجت الاسلام علی بهجت است در خصوص آداب و اهمیت زیارت چنین آمده است:
بعد از رحلت پدرم به دیدار یکی از علمای بزرگ رفتم که در نجف تحصیل کرده بود از زیارت عاشورای آقا پرسید که آیا آقا ادامه می‌داد؟ عرض کردم: «یک روز هم تعطیل نکردند ایشان فرمودند من در نجف ۱۱ ساله بودم و آقا بیست و چند ساله بودند. دیده بودم که مشغول عاشورا با صد لعن و صد سلام بودند. عجیب است. هشتاد سال مشغول بوده اند!
مرحوم والد معتقد بودند بعضی‌ها به جایی می رسند که این زیارات را در حضور زیارت شونده می‌خوانند؛ هر چند فاصله ظاهری شأن زیاد باشد.
ایشان نقل می‌کردند: آقایی در روز عاشورا به مقام امام مهدی را در وادی السلام می‌رود و می بیند شخصی در قسمت دوم مقام، رو به کربلا نشسته و مشغول خواندن زیارت عاشور است. وقتی نزدیک آن آقا می‌شود، می بیند در حرم لال‌ها است؛ همان صحن و سرا و جمعیت مردد می‌شود که من به مقام حضرت مهدی آمده ام یا به صحن و حرم کربلا؟ به عقب بر می‌گردد و می بیند در همان مقام قرار دارد، نه در حرم اباعبدالله.
دوباره نزدیک آن آقایی که مشغول زیارت بوده، می‌رود و می بیند در حرم امام حسین است. چند بار این قضیه تکرار می‌شود تا اینکه متوجه می‌شود این اتفاق به سبب حضور قلبی است که این شخص در زیارت خود دارد. صبر می‌کند تا کار این شخص تمام شود نزدیک می‌رود و می پرسد: شما در کجا ساکن هستید؟ می‌گوید در فلان کاروانسرا هستم. فردا صبح به سراغ آن شخص می‌رود. نرسیده به آن کاروان سرا یک روحانی بوده است که به انجام حرکات غیرعادی معروف بوده و بعضی هم می‌گفتند عقلش درست کار نمی‌کند. آن شخص وقتی به این روحانی می‌رسد، روحانی بدون هیچ صحبتی به ترکی] به او می‌گوید: «گدی»؛ یعنی رفت. به کاروان سرا می‌رسد و سراغ آن شخص را می‌گیرد. می بیند قضیه همان طوری است که آن روحانی گفته بود؛ یعنی او رفته است به طرف گاراژ کربلا خلاصه تا آنجا دنبالش می‌گردد و سرانجام هم پیدایش نمی‌کند.
پدرم همیشه می‌فرمودند:
خدا می‌داند این توسلات برای انسان چه می‌کند. این توسل برای انسان یک ارتباط است مثال شخصی که توسل پیدا می‌کند مثال لامپی است که به جریان الکتریسیته متصل می‌شود و نور می‌دهد این توسل یاد معشوق حقیقی افتادن است که پیوستن به معشوق است؛ چون این بزرگواران عاشق خداوند بودند و خدا نیز عاشق آنها د. انسان وقتی به آنها متصل می‌شود، آنها هم با اتصال به خدای متعال انسان را به خدا می‌رسانند. این توسلات، انسان را خدایی می‌کند.»
نظرات کاربران