تحقیقات نشان می‌دهد که هنرمندان، به ویژه نقاشان، با احتمال بسیار بیشتری نسبت به افراد عادی به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند. بر اساس نظر محققان، نقاشان به علت صرف زمان طولانی در فعالیت‌هایی که نیازمند بیان داخلی و تمرکز شخصی هستند، در معرض خطر بیشتری از بروز آلزایمر قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، هنرمندان به دلیل تمایل به انزوا و اندیشه‌ورزی، در مراحل اولیه اختلالات زوال عقلی قرار می‌گیرند.
علاوه بر این، داشتن سابقه افسردگی درمان نشده نیز احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهد.
وجود عوامل محافظتی نیز می‌تواند احتمال بروز و پیشرفت بیماری را کاهش دهد. یکی از این عوامل، فعالیت ذهنی و افزایش سطح دانش و مطالعه است. مشاهده شده است که افرادی که بیشتر مطالعه می‌کنند و ذهن خود را تا سالمندی هم فعال نگه می‌دارند، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر کمتری دارند.
در عین حال، هنرمندان به دلیل روحیه درونگرا و تمایل به خلوت، در معرض بیشتری از آلزایمر قرار می‌گیرند، به ویژه در هنرهای تجسمی. همچنین، به دلیل میزان بالاتر افسردگی و کمترین تمایل به درمان، این احتمال در هنرمندان بیشتر است. فعالیت‌های هنری نیز اغلب به طور مستقیم با دانش و مطالعه مرتبط نیستند، و کمتر دیده می‌شود که هنرمندان به میزان زیادی علاقه‌مند به مطالعه باشند. زیرا خلق و ولادت هنر بیشتر از کتاب‌ها نشأت می‌گیرد و از جوهر و درون هنرمند سرچشمه می‌گیرد، حتی اگر آلزایمر آنها را تحت تأثیر قرار داده باشد. آنجان چاترچی، استاد دانشگاه پنسیلوانیا، معتقد است که وقتی یک فرد در حال خلق یک اثر هنری است، در واقع از بخش‌های مختلف مغز خود استفاده می‌کند. هر اثر هنری به نوعی فرآیند خلق را برای ما روایت می‌کند، حتی در شرایط سخت. به عنوان مثال، می‌توان به ویلیام آترموهلن اشاره کرد.
یک نقاش فیگوراتیو مشهور، مدت‌های طولانی را در اتاقی تنها سپری می‌کرد و به جزئیات شهره در نقاشی‌های خود تمرکز می‌کرد. او متأسفانه به بیماری آلزایمر مبتلا شد و در طول چند سالی که بیماری در حال پیشرفت بود، قبل از اینکه قدرت نقاشی و طراحی را کاملاً از دست بدهد، اثرات آلزایمر و فرایند تخریب تدریجی سلول‌های مغزی خود را در تصاویری که خودش نقاشی کرده بیان کرد. احساساتی که در این تابلوها به تصویر کشیده شده بودند، شامل سرکشی، عصبانیت، ترس، تنهایی، شرمندگی، گیجی و غم بودند… و ناپدید شدن تدریجی هویت او را نشان می‌دادند.
در پایان، به هنرمندان توصیه می‌شود تا بیشتر به سه موضوع زیر توجه کنند تا در معرض کمترین خطر قرار گیرند: ارتباطات اجتماعی خود را تقویت کنند و از خلوت‌های طولانی مدت پرهیز کنند. خلق و خویشتنداری خود را جدی بگیرند و در صورت تشخیص افسردگی، آن را به عنوان نشانه‌ای از نیاز به مراقبت روانی در نظر بگیرند. بیش از هفتاد درصد افسردها قابل درمان هستند… و بیشتر مطالعه کنند، درباره هر موضوعی، حتی اگر به هنرشان مربوط نباشد.
نظرات کاربران