شاید هیچ فردی وجود نداشته باشد که نام ویروس نقص ایمنی اکتسابی یا به اختصار HIV را نشنیده باشد. این ویروس در سال‌های اخیر به طور گسترده در سراسر جهان شناخته شده است. اما این شناخت بیشتر همراه با تصورات و باورهای نادرست است تا حقیقت؛ به گونه‌ای که برای بسیاری از افراد، ویروس HIV یک واقعیت ترسناک به نظر می‌رسد.
آیا ویروس HIV از راه‌های مختلف انتقال می‌یابد؟
افراد به طرز وحشتناکی به افراد مبتلا به این بیماری نگاه می‌کنند. به نظر می‌رسد که این نام با رابطه‌های غیراخلاقی در ارتباط است. اما روش‌های انتقال این بیماری محدود به رابطه جنسی نیستند. روش‌های انتقال HIV شامل روش‌هایی مانند رابطه جنسی با فرد مبتلا (بدون استفاده از کاندوم)، استفاده مشترک از وسایل تزریق، اشتراک تیغ اصلاح و هر نوع وسیله‌ای که آلوده به ویروس باشد، انتقال از طریق خون و محصولات خونی حاوی ویروس از مادر مبتلا به نوزاد در طول بارداری و زایمان، و انتقال از طریق شیردهی می‌باشد.
هر یک از این روش‌ها دارای احتمال انتقال متفاوتی هستند، که درجه خطر آنها به شرح زیر است:
درجه خطر بسیار بالا:
تزریق خون یا فراورده‌های خونی آلوده به عفونت.
اشتراک سوزن و سرنگ حاوی ویروس.
رابطه جنسی مقعدی بدون استفاده از روش‌های محافظتی.
رابطه جنسی مقعدی و واژنی بدون استفاده از کاندوم و در حضور عفونت آمیزشی دیگر.
درجه خطر بالا:
قرارگیری پوست آسیب دیده در معرض خون آلوده به عفونت.
رابطه جنسی واژنی بدون استفاده از روش‌های محافظتی.
شیردهی (توسط مادر مبتلا به عفونت).
درجه خطر متوسط:
آسیب به سر با سوزن.
تماس مختصر پوست آسیب دیده با خون آلوده به عفونت.
درجه خطر خیلی پایین.
درجه خطر بسیار پایین:
۱. رابطه جنسی با استفاده مناسب از روش‌های محافظتی.
۲. رابطه جنسی دهانی (بدون حضور زخم یا پوست آسیب دیده).
درجه خطر ناچیز:
۱. بوسیدن.
۲. قرارگیری پوست سالم در معرض خون آلوده به عفونت.
بدون خطر:
۱. هر نوع رابطه جنسی بین دو شریک جنسی که هر دوی آنها مبتلا نشده‌اند و تمام عمرشان تنها با یکدیگر رابطه داشته‌اند.
۲. لمس و بغل کردن فرد مبتلا به ویروس HIV.
۳. پرهیز از رابطه جنسی.
۴. نیش پشه.
می‌توان با استفاده از روش‌های محافظتی، خطر انتقال عفونت‌های جنسی را کاهش داد.
در زیر چندین روش برای کاهش خطر انتقال عفونت‌های جنسی معرفی می‌شود:
- استفاده از روش‌های مانع بارداری: استفاده از کاندوم (پروفیلاکسی با استفاده از کاندوم) یا سایر روش‌های مانع بارداری می‌تواند خطر انتقال عفونت‌های جنسی را به طور قابل توجهی کاهش دهد. استفاده صحیح و مداوم از روش مانع بارداری مورد نظر بسیار مهم است.
- آزمایش و درمان: برخی از عفونت‌های جنسی، مانند HIV و سیفیلیس، قابل تشخیص و درمان هستند. اگر شما یا شریک جنسی خود علائم اینگونه عفونت‌ها را تجربه می‌کنید، باید به پزشک مراجعه کنید و آزمایش‌های مورد نیاز را انجام دهید. در صورت تشخیص عفونت، درمان صحیح و به موقع می‌تواند از انتقال عفونت به شریک جنسی و کاهش خطر انتقال به دیگران جلوگیری کند.
- آگاهی و آموزش: دانش و آگاهی درباره عفونت‌های جنسی، روش‌های انتقال، علائم و راه‌های پیشگیری می‌تواند به شما در کاهش خطر انتقال کمک کند. به عنوان مثال، آشنایی با روش‌های صحیح استفاده از کاندوم و اطلاعات درباره سایر روش‌های پیشگیری می‌تواند به جلوگیری از انتقال عفونت‌های جنسی کمک کند.
- تست و آزمایش منظم: اگر شما یا شریک جنسی خود فعالیت جنسی فراوانی دارید، انجام تست و آزمایش منظم برای عفونت‌های جنسی می‌تواند به شناسایی زودهنگام و درمان آنها کمک کند. این کار باعث کاهش خطر انتقال عفونت به دیگران می‌شود.
- محدود کردن تعداد شرکای جنسی: کاهش تعداد شرکای جنسی می‌تواند خطر انتقال عفونت‌های جنسی را کاهش دهد. همچنین، به شدت توصیه می‌شود از شرکای جنسی که وضعیت عفونت‌های جنسی خود را نمی‌دانید یا به آن اطمینان ندارید، خودداری کنید.
- اجتناب از مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند خطر انتقال عفونت‌های جنسی را افزایش دهد. بهتر است از مصرف این مواد خودداری کرده و سبک زندگی سالم را حفظ کنید.
- رفع آسیب‌ها و زخم‌ها: آسیب‌ها و زخم‌ها در نواحی نزدیک به اعضای جنسی می‌توانند راه ورود برای عفونت‌های جنسی باشند. بنابراین، بهتر است از آسیب‌ها و زخم‌ها محافظت کنید و در صورت وجود آنها، به درستی آنها را درمان کنید.
در همه موارد، مهم است با پزشک خود مشورت کنید تا راه‌های پیشگیری و مداخلات خاصی را برای کاهش خطر انتقال عفونت‌های جنسی بر اساس وضعیت شما مشخص کنید.
نظرات کاربران