رکوردداران دو حرکت ۶۰ و ۱۰۰ متر در دوومیدانی ایران می‌گویند که نسل طلایی این رشته بودند و اگرچه از آن دسته ورزشکاران خداحافظی کرده‌اند، اما انگیزه بسیاری داشتند. با این حال، به دلیل مشکلات مالی، مجبور شدند کارهای دیگری هم انجام دهند.
به گزارش ایسنا، مسابقات داخلی دوومیدانی در قهرمانی باشگاه‌های کشور از تاریخ ۹ تا ۱۱ بهمن ماه در دو بخش زنان و مردان برگزار شد. در این مسابقات، دو رکورد ملی در بخش زنان شکسته شد. الناز کمپانی در دوی ۶۰ متر مانع و پریسا عرب در ۳۰۰۰ متر موفق به شکستن رکورد ملی شدند.
درباره مشکلاتی که باعث خروج از رقابت شد، الناز کمپانی به ایسنا گفت:
“در مسابقه من تاخیری به وجود آمد. قرار بود مقدماتی و فینال دوی ۶۰ متر مانع روز دوشنبه برگزار شود، اما با دستگاه فتوفینیش و تپانچه‌ای که از کشور دیگر آورده بودیم، مشکلی پیش آمد و مسابقه به چهارشنبه موکول شد. به همین دلیل، تمرکزم از روی مسابقه خارج شد.”
او ادامه داد: “من می‌توانستم بهتر از این رکورد ثبت کنم. آخرین باری که رکورد داخل سالن را زده بودم، سال ۹۶ بود و از آن زمان باقی مانده بودم. اما در تاریخ ۲۲ دی، زمان ۸.۴۳ ثانیه را ثبت کردم و رکورد را شکستم. در مسابقات قهرمانی باشگاه‌ها هم موفق به ثبت حدنصاب ۸.۳۹ ثانیه شدم و بار دیگر رکورد ملی را بهبود بخشیدم.”
کمپانی درباره سطح رقابت‌های قهرمانی باشگاه‌های کشور گفت:
“سطح بچه‌ها خوب بود، اما مشکلات فنی کمی مارا اذیت کرد. فتوفینیش و تپانچه را از عراق آورده بودند که نتوانستیم با آنها کار کنیم و با دستگاه قبلی خودمان رکوردها را ثبت کردیم.”
او درباره شرکت در قهرمانی آسیا نیز اظهار نظر کرد:
“نمی‌دانم کدام تیم‌ها شرکت خواهند کرد. تیم هند حتما تیم قوی‌ای است و آنها دونده مانعی دارند که در بازی‌های آسیایی نقره گرفته‌اند. اگر همه تیم‌ها با ترکیب کامل بیایند، قطعاً هر ماده‌ای یک نفر برتر خواهند داشت. من هم تمرین کرده‌ام و باید ببینیم نتیجه چه خواهد بود.”
از اینکه بار دیگر رکورد بزنم و اعزام نشوم خسته شده بودم. کمپانی درباره تجربه‌ای که از دوری از دوومیدانی و بازگشت به آن داشته است، صحبت کرد: “بعد از شیوع کرونا، انگیزه‌ام برای تمرین کردن کاهش یافت؛ زیرا مسابقات پشت سر هم لغو می‌شدند یا رکوردها را ثبت می‌کردم اما انتخابم برای اعزام به تیم ملی صورت نمی‌گرفت. از این کش‌و‌قوس‌ها خسته شده بودم و نمی‌خواستم به اصرار کنم که در تیم ملی حضور داشته باشم. انگیزه‌ای نداشتم و همچنین حامی مالی نداشتم. به همین دلیل، برایم خیلی سخت بود که دوباره شروع کنم. در سال گذشته، متوجه شدم که رکوردهای مانع همچنان ثابت مانده‌اند، بنابراین تصمیم گرفتم برگشت کنم و تلاش کنم تغییری به آنها ببخشم. از زمانی که شروع کرده‌ام، پنج یا شش بار رکوردم را ثبت کرده‌ام.”
او ادامه داد: برای خودم و عشقی که به دویدن در مسافت‌های ۶۰ و ۱۰۰ متر مانع داشتم، دوباره شروع کردم و برایم اصلاً مهم نبود که به یک مسابقه بروم یا نه. من دوست داشتم برای رسیدن به عددهایی که تاکنون دست یافته نبوده‌ام، دوباره به میدان برگردم.
رکورددار دویدن در مسافت‌های ۶۰ و ۱۰۰ متر مانع ایران در پاسخ به این سوال که آیا شرایط حال حاضر نسبت به گذشته تغییر کرده است و آیا فکر می‌کنید این بار می‌توانید در تیم ملی حضور داشته باشید، گفت: براساس رکوردهایی که دارم، می‌توانم عضو ثابت تیم ملی باشم. در سال گذشته، به دلیل تأخیر در برگزاری مسابقات، نتوانستم به بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا شرکت کنم و اسمم در ترکیب تیم ملی قرار نگرفت. اما باید ببینیم چه اتفاقی در سال آینده می‌افتد. اما با توجه به رکوردهایی که در حال حاضر ثبت کرده‌ام، دیگر جایی برای شکایت و اعتراض باقی نمی‌ماند.
نسل طلایی در دوومیدانی انگیزه داشتند، اما مشکلات مالی داشتند. کمپانی دربارهٔ وداع با نسل طلایی دوومیدانی اظهار نمود: ما نسلی بودیم که واقعاً انگیزه داشتیم و حتی کسانی که دوومیدانی را ترک کرده‌اند همچنان می‌توانند مانند من ادامه دهند و رکوردها را به روز کنند، اما مشکلات مالی وجود دارد. یک ورزشکار حرفه‌ای نمی‌تواند شغلی داشته باشد که پول درآورد و باید فقط به ورزش حرفه‌ای اختصاص دهد. با این حال، کسانی که در آن زمان بودند مجبور بودند برای تامین هزینه‌های زندگی خود تلاش کنند. نمی‌توان فقط به ورزش اهمیت داد.
وی ادامه داد: هیچ سازمانی هم وجود نداشت که حمایت کند. اسپانسرها نیز به راحتی به ورزش‌های فردی علاقه‌مند نبودند و بیشتر به ورزش‌هایی مانند فوتبال علاقه داشتند که در تلویزیون شهرت داشته باشد. در این شرایط، ادامه فعالیت بسیار سخت بود. در حال حاضر، هنوز هم داریم از بچه‌های با استعدادی که نیاز به زمان و حمایت دارند. اما شرایط نسبت به گذشته بهتر شده است، باشگاه‌ها بیشتر پول می‌دهند و برخی افراد حاضرند به عنوان حامی شخصی اسپانسری در نظر بگیرند.
نظرات کاربران