ژاپن، کشوری در اقیانوس آرام واقع در آسیای شمال شرقی است که به عنوان یکی از قدرت‌های اقتصادی اصلی جهان شناخته می‌شود و در تولید ناخالص داخلی نیز به عنوان سومین اقتصاد بزرگ جهان شناخته می‌شود. این کشور یک پادشاهی است و براساس قانون اساسی اداره می‌شود. ژاپن یک کشور کاملاً محصور شده در آب است و از طریق مرزهای آبی با چین، کره جنوبی، کره شمالی و روسیه همسایه است. در پایان جنگ جهانی دوم، ژاپن تمامی مستعمرات خود را دریایی، از جمله کشور کره که در آن زمان حدود ۵۵٪ از کل کشور را تشکیل می‌داد، از دست داد و مساحت آن به میزان کنونی که حدود ۳۸۷٬۰۰۰ کیلومتر مربع است، کاهش یافت.
تمدن چین، یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌ها و پیشگام در زمینه زبان مکتوب است
به همین دلیل، تمدن چین تأثیر بسزایی بر سایر تمدن‌های پس از آن، در زمینه‌های مختلف از جمله فلسفه، ساختار سیاسی، معماری، مذهب بودایی و حتی در لباس‌ها داشته است.
برای اولین بار، چینی‌ها می‌گویند که لقب “سرزمین آفتاب تابان” را به ژاپن دادند، زیرا خورشید از سوی ژاپن که در شرق واقع شده، بر سرزمین چین طلوع می‌کرد.
در عصر باستان، روابط چین و ژاپن
در سال 57 میلادی، نخستین سفیر ژاپن به چین فرستاده شد. در آن زمان، به کشور ژاپن و مردم آن، کلمه “Wa” یا “Wo” اطلاق می‌شد. در قرن اول میلادی، قبیله یاماتو در سرزمین‌های مجاور چین ساکن شدند و با آغاز قرن پنجم میلادی، یاماتو به معنای ژاپن شد و حکومت مرکزی در ژاپن شکل گرفت. این حکومت بر پایه فرهنگ چینی تأسیس شده بود و دارای سازمان و حکمرانی مستحکمی بود.
با آغاز سال 600 میلادی، فرمانده “شوتوکو” بسیاری از عناصر فرهنگ چینی را به ژاپن وارد کرد، از ساختمان‌ها و تقویم چینی تا بودیسم و اصول اخلاقی کنفوسیوس. به همراه این عناصر، روابط دیپلماتیک با چین نیز گسترش یافت.
نامگذاری ژاپن به “نیپون” (Nippon) یا “نیهون” (Nihon) به معنای “منبع خورشید” هم به شوتوکو نسبت داده شده است. در سال 607 میلادی، قاصدی با این پیام از سوی شوتوکو به سوی امپراتور چین یانگدی فرستاده شد: “از پسر آسمان جایی که خورشید در آن طلوع می‌کند، به پسر آسمان در سرزمینی که خورشید در آن غروب می‌کند…” علت این نامگذاری نزدیکی ژاپن به جانب شرقی و جایی بود که خورشید در آن طلوع می‌کرد.
در سال 645 میلادی، تغییرات قابل توجهی در ساختار ژاپن رخ داد و حکومت مرکزی مالکیت فردی زمین‌ها را کنار گذاشت و همه را تحت سلطهٔ مدیریت حکومت مرکزی قرار داد. این فرآیند به صورت آموزشی به نام “تایکا” که به معنای “تغییر بزرگ” است، شناخته می‌شود.
از آن زمان به بعد، در مدارک و اسناد رسمی از دو کلمهٔ “نیپون” و “نیهون” به معنای “خاستگاه خورشید” استفاده شد و به جای دو کلمهٔ “Wa” و “Wo”، از عبارت “دای نیپون” به معنای “ژاپن بزرگ” استفاده شد. به مدت ۱۴۰۰ سال، ژاپن با این نام شناخته می‌شد.
اما امروزه، دلیل استفاده از عنوان “کشور آفتاب تابان” برای ژاپن، تنها به خاستگاه خورشید و طلوع آفتاب از سوی آن بر چین برنمی‌گردد. به همین دلیل، به جای این عنوان، امروزه از عبارت “کشور آفتاب تابان” برای اشاره به ژاپن استفاده می‌شود. این بر اساس ادعای بسیاری است که آفتاب در این کشور در حوزه‌های مختلف علمی همچون فناوری و پژوهش‌های علمی همواره تابانده و لحظه‌ای در غروب نمی‌کند.
نظرات کاربران